ภาษากลาง

  ภาษาไทยภาคกลาง คือ ภาษาที่ใช้กันโดยทั่วไปในภาคกลาง มักใช้กันมากในกรุงเทพฯ และปริมณฑล เรียกได้ว่าเป็นภาษาที่ใช้กันมากที่สุดในเขตเมืองนั่นเอง เป็นภาษาที่สำคัญของประเทศ เพราะเป็นภาษาที่คนทุกภาคในประเทศไทยต้องเรียนรู้ คนไทยในภาคต่างๆ ตลอดจนผู้คนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินไทยเรียนรู้ภาษาไทยภาคกลางจากโรงเรียนและจากสื่อสารมวลชนอื่นๆ ได้แก่ หนังสือพิมพ์ วิทยุและโทรทัศน์ ภาษาไทยถิ่นภาคกลาง ได้แก่ภาษาไทยที่พูดกันในจังหวัดต่าง ๆ ในภาคกลาง รวมทั้งภาคตะวันออกและภาคตะวันตก ได้แก่ กรุงเทพมหานครและจังหวัดต่าง ๆ อีก 34 จังหวัด ในบางจังหวัดอาจมีกลุ่มคนไทยที่อพยพเคลื่อนย้ายมาจากที่อื่น เช่น อพยพจากภาคเหนือและภาคอีสานของไทย ก็จะใช้ภาษาถิ่นสนทนากันภายในกลุ่มคนท้องถิ่นเดียวกัน ภาษาไทยกรุงเทพฯ เป็นภาษาไทยถิ่นหนึ่งในภาคกลาง แต่เนื่องจากกรุงเทพฯ มีฐานะเป็นเมืองหลวง ภาษาไทยถิ่นกรุงเทพฯ จึงใช้เป็นภาษากลางสำหรับใช้ในการติดต่อสื่อสารทั่วประเทศ

ตัวอย่างภาษาไทยภาคกลาง

ช่างเถอะ ความหมายคือ ไม่เป็นไร

อะไรกันนักหนา ความหมายคือ มันเป็นอย่างไรกัน

รับประทานอาหารกลางวัน ความหมายคือ ทานข้าวกลางวัน

รองเท้าแตะ ความหมายคือ รองเท้าสวมสบาย

โกหก ความหมายคือ พูดไม่จริง พูดปด